«Όσο υπάρχει ρατσισμός τόσο ποιο πολύ ραγίζεται η Δημοκρατία»

«Όσο υπάρχει ρατσισμός τόσο ποιο πολύ ραγίζεται η Δημοκρατία»

Τι να κάνω που να ζητήσω βοήθεια σε ποιόν να πάω; Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του “Μ” όταν τον συνάντησα.

Αυτά δεν είναι γραφεί η λόγια, αλλά είναι τα συναίσθημα των συνανθρώπων μας, δεν ραγίζει μόνο εμάς αλλά ραγίζει κάθε συναίσθημα αρκεί να το ακούσεις.

Τα λόγια αυτό το νεαρό δεν μπορώ να τα περιγράψω διότι δεν είναι να τα περιγράψεις, είναι να τα νιώσεις.

 

Όταν τον είδα παραλίγο να δακρύζω είναι τα λόγια ενός φίλος του.

Ο Μ είναι άλλο ένα θύματα της ρατσιστικής βίας.

Ο Μ κατάγεται από το Αφγανιστάν και πριν τέσσερα χρόνια ήρθε στην Ελλάδα σε όλο αυτό το διάστημα δεν κατάφερε ποτέ να επιβάλει αίτημα ασύλου πέρα από τις αρκετές προσπάθειες του.

Πάντα πρόσεχα να μη πέσω στα χέρια αυτών των ανθρώπων ούτε εδώ κατάφερα να ξεφύγω, πόσο άτυχος θα μπορούσα να είμαι;

    

Με τα απλά λόγια μου περιγράφει: κατά τις 12 ώρα το βράδυ της Κυριακής 11 Νοεμβρίου κατευθυνόμουνα μπρος το σπίτι μου, μένω κοντά στο σταθμό Λάρισης  όπως προχωρούσα είδα πως έρχονται προς το μέρος μου 3 με 4 άτομα εγώ δεν έδωσα σημασία, ενώ όταν έφτασαν μπροστά μου άρχισαν να με χτυπάνε στο πρόσωπο αλύπητα

Στην συνέχεια είχαν εμφανιστεί και άλλα άτομα εγώ όμως δεν μπορούσα να τους αντικρίζω διότι ήμουν πεσμένο κάτω και αυτοί από πάνω μου.

Λίγα λεπτά μετά έφτασε το ασθενοφόρο μαζί με την αστυνομία και έτσι σώθηκα.

Τα άτομα που με χτυπούσαν όταν είδαν την αστυνομία με άφησαν και έστριψαν σε ένα στενάκι που ήταν δίπλα.

Η αστυνομία τους είδε όμως δεν τους συνέλαβε και μου είπαν «άσε τους είναι κακοί άνθρωποι».

Εκείνη την ώρα έτρεχε αίμα από το κεφάλι μου. Μου είπαν πως δεν χιάζετε να μου μετέφεραν στο νοσοκομείο, απλά έδεσαν με την γάζα το κεφάλι μου και μου είπαν ότι είσαι εντάξει μπορείς να φύγεις.

Ενώ την επόμενη μέρα όταν τον συνάντησα δεν μπορούσα να τον κοιτάξεις στο πρόσωπο πιθανόν να έχει σπάσει και η μύτη του.

Δεν μπορώ να πάω στο νοσοκομείο γιατί δεν έχω τα χρήματα.

Ποια είναι το νόημα να ζητήσει κάποιος προστασία;

Εκατοντάδες πρόσφυγες κάθε μέρα έρχονται αντιμέτωπη με το θάνατο είτε στην χώρα τους, είτε στα σύνορα, ακόμα πολύ ποιο λυπηρό να είναι κίνδυνο οι ζωές τους σε μια χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης σε μια χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και έδωσε φώτα πολιτισμό σε όλο τον κόσμο.

Φοβάμαι πως η δημοκρατία κινδυνεύει στο τόπο οπού γεννήθηκε.

 

Άσε να εκτιμήσουμε την δημοκρατία γιατί είναι ότι πολυτιμότερο που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο και ενώνει όλους τους ανθρώπους μεταξύ του, πέρα από την θρησκεία, χρώμα, πολιτισμό. «Στο όνομα ανθρωπιάς».